Pada zaman diktator Nasser di
Mesir, orang-orang yang taat membuta tuli diberi keutamaan walaupun pada
umumnya mereka ini diketahui bodoh. Orang-orang tolol tetapi patuh lebih
dihargai daripada para pakar segenap bidang. Murshid al Am Ikhwan al Muslimin
Umar Tilmisani membayangkan betapa sedih dan pilu perasaan saudara mara kerabat
keluarga Ikhwan yang terpenjara dan sedang disiksa apabila seorang alim Al
Azhar mengampu memberi puji-pujian ke atas “keadilan” dan “kasih sayang”
pemerintahan Nasser yang korup.
Menurut Tilmisani, orang-orang
yang bertindak keluar daripada Ikhwan juga mempunyai getaran perasaan yang seolah memaksa
dirinya memperingati kebaikan-kebaikan yang diperolehinya sewaktu bergabung
dengan Ikhwan. Mereka seolah-olah ingin kembali ke pangkuan jamaah yang telah
mendidik dan dia tidak akan lupa kemanisan dan nikmat intima’ bersama Ikhwan.
Perilaku dan tindakannya akan mempamerkan hasil tarbiyah Ikhwan. Meskipun dia
bersumpah bahawa dia bukan Ikhwan tetapi tidak ada seorang pun akan
mempercayainya. Tilmisani berkata, mereka inilah yang diperlakukan oleh Naseer
sehingga mereka memuja, menjilat dan mendokong Naseer yang zalim itu.
Di tanah air kita, di antara
orang yang paling memusuhi gerakan Islam adalah mereka yang pernah menjadi ahli
dan pernah berada di dalam satu angkatan. Memang sebahagian daripada mereka
masih bangga mempamerkan penglibatan lampau mereka bersama gerakan. Mereka gemar
merujuk penyertaan serta melahirkan rasa kenangan bersama organisasi ini. Mereka
ingin supaya dilihat oleh generasi muda dan yang baru kepada organisasi ini
bahawa mereka adalah bekas-bekas aktivis yang kini telah berjaya menduduki
posisi terpuji di dalam masyarakat, menjawat jawatan tinggi kerajaan,
berpengaruh dan berada di anjung kekuasaan. Mereka sangat senang apabila
mendapat ruang menonjolkan imej dan peluang mendapat publisiti. Tetapi
sebahagian daripada upah gadaiannya adalah mereka bersekongkol menjadi tukang
pukul bagi menyerang gerakan, mencemar nama baik kepimpinannya dan membendung
perjuangan keadilan.
Orang sesat sebegini merasakan
bahawa mereka boleh menggunakan perkara lucah dan tak senonoh serta kejelikan
sebagai waras dan munasabah serta menganjurkan resam jahat sebagai cocok dan boleh
diterima. Ini adalah kerana mereka fikir mereka adalah orang yang mempunyai
kelayakan cemerlang, memperagakan pula asal usul mereka, jawatan empuk dan
anugerah serta gelaran yang berjela-jela dibariskan. Mereka sangat berhasrat untuk meyakinkan orang lain bahawa “salah pun
boleh jadi benar” dan kejayaan itu boleh dicapai melalui jalan melanggar adab serta
tingkahlaku tidak berakhlak. Mereka bekerja keras bagi menawan hati orang
terutama golongan muda bahawa mereka “berniat baik” dan ingin membawa mereka
kepada “kebaikan”.
Ketahuilah bahawa pengkhianatan
dan fitnah bukan dan tidak pernah menjadi sebahagian daripada budaya ABIM atau
amalan mana-mana orang Islam yang benar ataupun direstu oleh mana-mana rakyat
Malaysia yang berfikir. Tidak ada sesiapa di kalangan insan yang mempunyai
karamah, perasaan moral, akhlak dan kesopanan boleh menerima atau merelai
tindak tanduk jahat mereka itu.
Mereka ingin supaya orang yang
mereka seru agar menjadi khalayak tertawan yang memiliki minda terpesona melalui
gelagat mereka yang memikat. Mereka gagal menggarap bahawa gerakan Islam datang
sebagai kesedaran dan kebangkitan hati nurani ummah, sebagai daya membebaskan
minda rakyat, supaya berpegang teguh kepada iman dan supaya tidak mudah dibelai
penipuan.
Musuh-musuh ini merupakan jiwa
yang tidak mempunyai hati perut kerana suka merobak rabik kesucian hati budi ummah
melalui usaha curang dan bahasa cabul mereka. Sebaliknya, gerakan Islam datang membawa
tarbiyyah memupuk dan mensuci tabiat hati, menyeru kepada budi baik, rahmah dan
kesantunan.
Gerakan ini datang untuk mengeratkan ikatan ukhuwwah, persahabatan,
persaudaraan dan menyampailkan risalah rahmatan
lil alamin penuh kasih sayang kepada manusia. Manakala musuh-musuh durjana
ini mengajak kepada pengkhianatan, kebencian, perkauman dan kebaculan.
Mereka mengatakan bahawa mereka
bangga kerana datang daripada gerakan ini tetapi mereka merekacipta, merekayasa
dan berhempas pulas untuk mencerca pelopor dan pengasas gerakan Islam ini. Mereka tidak bermaruah dan tidak mempunyai
kehormatan diri. Mereka telah menjadi pendakyah dan saudagar penghinaan. Mereka
gagal memahami bahawa tanpa maruah dan tanpa tujuan bagi menegakkan kebenaran
dan keadilan, mereka sebenarnya berada dalam alam kebejatan dan hina.
Tanpa keberanian berpandukan
prinsip - the courage of conviction, apabila
mengabaikan pegangan teguh kepada keimanan, istiqamah kepada perjuangan dan
mengharungi tribulasi menegakkan kebenaran, sebarang kenangan mengenai ABIM hanyalah
tinggal memori penuh nostalgia dan kenangan kehilangan sesuatu yang sangat berharga
pada suatu masa dahulu.
“Ya Allah, tunjukkan kepada kami yang benar itu benar dan berilah kami
kemampuan mengikutinya, dan tunjukkan kepadaku yang batil itu batil, dan
berilah kami kemampuan menjauhinya".
No comments:
Post a Comment